آرشیو برای دسته ی: مهندسی سیستم

پیچیدگی های جهان ما هر روز در حال افزایش است. همانطور که دریافت ما از طبیعت در هر دو سطح خرد و کلان بیشتر و بیشتر می شود، به همان نسبت حجم اطلاعات انباشته مان به صورت نمایی در حال افزایش است. ما اطلاعاتی را از ذرات ریز اتمی تا کهکشان های دور مشاهده و ضبط می کنیم. این اطلاعات به ما قدرت طراحی و ساخت سیستم های مصنوعی پیچیده تر را می بخشد. از هواپیما، خودرو، کامپیوتر،سیستم های الکترونیکی، کشتی ها، ابزار و ماشین آلات و ساختمان ها گرفته تا سیستم های فنی اجتماعی، ما راه هایی را توسعه می دهیم که در آن محدوده وسیعی از مردم، مواد و دستورالعمل ها با یکدیگر کار کرده تا قابلیت هایی را ایجاد کنند که هر یک به تنهایی نمی توانند به آن دست یابند. یادگیری از و در مورد این سیستم ها اطلاعات بیشتری فراهم می کند. همزمان با قدرت انتشار حجم زیادی از اطلاعات توسط سیستم های اطلاعاتی مانند اینترنت، مردم بیشتری قادر به شراکت در پروسه تولید اطلاعات شده اند.
امروز، ما از پیش در اطلاعاتی غوطه ور هستیم که بیشتر از آن مقداری است که برای ما قابل هضم باشد. بنابراین ما به سمت موتورهای جستجو و فیلتر هایی تمایل پیدا کرده ایم که به ما کمک می کند به اطلاعاتی که می خواهیم و یا فکر می کنیم که می خواهیم، دسترسی پیدا کنیم. اما همانگونه که حجم اطلاعات رو به افزایش است، به همان میزان توانایی پردازش اطلاعات و آگاهی ها توسط هر فرد یا گروه در حال محدود شدن است، و زمانی که قصد دستابی به اطلاعات صحیح در جای درست و در زمان درست وجود دارد احتمال خطا افزایش می یابد. ما باید تکنیک هایی را توسعه دهیم که توسط آن ها حجم زیاد اطلاعاتی را که برای فهم، طراحی و بهبود سیستم نیازداریم مدیریت کنیم. از آنجا که هیچ فردی به اندازه کافی برای طراحی سیستم های پیچیده امروزی اطلاعات ندارد، تکنیک های مفید برای مدیریت اطلاعات باید از دانش افراد استخراج شده و در راهی که یک گروه را قادر به بررسی و نقد آن می سازد تزریق شود. در مورد یکی از این روش هاست که برای کمک به مردم برای طراحی بهتر، توسعه، و مدیریت سیستم های پیچیده مهندسی استفاده شده است.این تکنیک به عنوان ماتریس ساختار طراحی (DSM) شناخته شده است.

DSM یک ابزار مدلسازی شبکه است که برای ارائه عناصر دربرگیرنده یک سیستم و تعاملات آن و درنتیجه برجسته کردن معماری سیستم (یا طراحی ساختار) استفاده می شود. DSM به خصوص برای برنامه های کاربردی پیچیده و مهندسی سیستم مناسب است و تا به امروز در درجه اول در حوزه مدیریت و مهندسی استفاده شده است. در آینده نزدیک، با این حال، طیف بسیار گسترده تری از کاربردهای DSM پرداختن به مسائل پیچیده در مدیریت بهداشت و درمان، سیستم های مالی، سیاست عمومی، علوم طبیعی، و سیستم های اجتماعی است.
DSM به صورت یک ماتریس مربعی N*N ارائه می شود و تعاملات میان گروهی از المان های سیستم N را ترسیم می کند. به عنوان یک ابزار فوق العاده انعطاف پذیر، DSM برای مدل سازی انواع زیادی از سیستم ها استفاده می شود. بر اساس نوع سیستم مدل سازی شده، DSM انواع مختلفی از معماری را ارائه می دهد. برای مثال، برای مدل کردن یک معماری محصول، عناصر DSM باید اجزایی از محصول باشد و تعاملات نیز فصل مشترک بین اجزا هستند. برای مدل کردن یک معماری سازمانی، عناصر DSM بایستی مردم با تیمهای درون سازمان باشند و تعاملات می توانند روابط بین مردم باشند. برای مدل سازی کردن یک فرآیند معماری، عناصر DSM بایستی فعالیت های درون فرآیند باشد و تعاملات می بایست جریان اطلاعات و یا مواد بین آن ها باشد. مدلهای DSM از انواع مختلف معماری ها حتی می تواند با یکدیگر ترکیب شوند و بیان کنند چقدر حوزه های متفاوت سیستم با یک سیستم بزرگتر در ارتباط هستند. بنابراین، DSM یک ابزار جامع برای مدلسازی هر نوعی از معماری سیستم است.

در مقایسه با روش های دیگر مدل سازی، اولین مزیت DSM طبیعت گرافیکی سبک نمایش ماتریس است. این ماتریس به صورت کاملا فشرده و قابل مقیاس گذاری یک ارائه خوانا و قابل درک از معماری سیستم را عرضه می کند.