سلام بر شما
ببینین دوست گرامی، این روشی که این هنرمند بکار گرفته اند ، خلاقیتی هست که صرفا در تغییر مورد کاربرد دادن!!
وگرنه در جنس ماده مصرفی و همین طور معماری آن تفاوتی صورت نپیرفته فقط از شکل سنتی خارج شده نسبت به هنری که ما ایرانی ها از زمان ها قبل داشتیم و موارد خلاقانه ای که ارائه دادیم!
برای پی بردن به صحت این موضوع کافی هست دستگاه ریسندگی پارچه های نخی رو متصور بشین. و یا یکی از صنایع دستی با نام اسپند رو بیاد بیارین !
که امروزه هم در نمایشگاه های صنایع دستی ایران و یا حتی در منزل پدربزرگ مادر بزرگ های ایرانی روی دیوار خانه و یا سردرخانه و….آویزان هست!
از همین روش برخی عشایر ایران برای زینت لبه چادر هایی که محل زندگی شون هست استفاده میکنند!
در بافت بخش بالایی اسپند ، دقیقا از همین روش و مواد استفاده میشه.که متشکل از یه چارچوب خوبی و یا به شکل + و یا …به عنوان داربست و نخ های کاموایی یا ابریشمی رنگی که با ذوق و سلیقه سازنده با تریب مورد نظر او روی این داربست بسته میشه و بخش پایینی کار هم با دانه ای گیاه اسپند تزئین میشه!که هم جنبه تزئینی داره و هم برای منظوری دیگر مورد کاربرد هست.
با ارائه توضیح بالا به سادگی میشه به این موضوع پی برد که خلاقیت این هنرمند صرفا در مورد کاربرد بوده و حداقل برای ما ایرانی ها ویا حتی برخی کشور های دیگه نباید چندان ایده جدید و خارق العاده ای باشه!
نمونه هایی از این هنر سازه در مقیاس کوچک در زیر مشاهده میشه.
راه های به مراتب خلاقانه تری برای این هنر سازه وجود داره.برآورد هزینه به عوامل مختلفی بستگی داره اما گاهی پرداخت هزینه بیشتر در قبال نوآوری صورت گرفته می ارزد.