وضعیت سیستم

برای آنکه وضعیت سیستم را شناسایی کنیم باید از نظر زمانی باید آنقدر به گذشته برگردیم که درک کنیم مسئله چگونه به وجود آمد و چگونه گسترش یافت. باید آن قدر زمان آینده را ببینیم که درک کنیم با روند فعلی، وضعیت سیستم چگونه خواهد شد و بتوانیم اثرات اقدامات و تصمیم های خود را بررسی کنیم.

برخی راه حل های اساسی و درست، در ابتدا وضعیت سیستم را بدتر می کنند و پس از مدتی اثرات بهبودی ظاهر می شود (شکل ۱). شکل ۱ وضعیت سیستم را پس از اعمال یک راه حل نشان می دهد.

مثال ساده این نوع راه حل ها، ترک رفتارهای اعتیادگونه است. ترک اعتیاد یک راه حل درست است اما در کوتاه مدت، وضعیت سیستم را بدتر می کند؛ باید دوران سخت ترک اعتیاد را تحمل کرد تا بهبود حاصل شود. باید افق دید خود را به قدری بسط دهیم که امید به بهبود وضعیت سیستم، انگیزه لازم برای شروع را فراهم نماید.

به طور مشابه، برخی از راه حل های مقطعی و غیر اساسی در کوتاه مدت، بهبود اندکی در سیستم ایجاد می کنند اما در بلند مدت، وضعیت سیستم به وضعیتی بدتر از وضعیت قبل از مداخله، باز می گردد(شکل ۲). بسیاری از مسائلی که امروز با آن مواجه هستیم، تجمیعی از نتایج فعالیت های کوتاه مدتی است که در دوره های گذشته اتفاق افتاده اند. افق زمانی را باید به قدری طولانی در نظر بگیریم که بهبود اولیه این نوع راه حل ها، ما را فریب ندهد. شکل ۲ وضعیت سیستم را پس از اعمال یک راه حل مقطعی، نشان می دهد.